اینروزها ایران زیبای من غرق در خون و فریاد و قیام است. کاش می تونستم الان اونجا باشم و همراه با همۀ مردم منهم شعار مرگ بر دیکتاتور بدم ولی همیشه خودم رو در کنارشون حس می کنم. امیدوارم که هر چه زودتر ایران عزیزم آزاد بشه تا هم مردم یه نفس راحت بتونن بکشن و هم آدمای مثل من که سالها از اونجا دور بودن بتونن برگردن و دیدار تازه کنن.
شنبه، تیر ۲۰، ۱۳۸۸
اشتراک در:
پستها (Atom)