دوستت دارم

دوستت

دارم

برا همیشه



حتما می پرسی چقدر؟ خوب معلومه خیلی زیاد.
چی؟ کمه؟!! ای بابا. اصلا بیشتر از اونی که خودت فکر کنی دوستت دارم.
چی؟ بازم کمه؟!! باشه. به اندازه همه جنگلای روی زمین. کمه؟ به همه جنگلای روی زمین ا ضافه کن همه دریاها و اقیانوسها رو هم.

چی؟ کافی نیست؟! حیف که خیلی دوست داشتنی هستی وگرنه الان میذاشتم و میرفتم. اما خوب باشه اشکال نداره. دوست دارم به اندازه همه ستاره های آسمون. دیگه نمیتونی بگی کمه. چون اگه همه عمرتو هم وقت بذاری که شبا ستاره هارو بشماری باز هم خیلی کم میاری.

ای بابا بخدا داری اذیت میکنی. کمه بازم؟!! باشه. به جنگلا و دریاها و اقیانوسها، کهکشانها و همه گلهای زمین و مرغهای عشق رو هم اضاف کن.
نه؟!! منکه موندم دیگه چی بگم تا باورم کنی؟ چی بگم تا بدونی که چقده دوست دارم؟

اصلا میدونی چیه؟ خودت بگو. خودت بگو که دوست داری چقدر دوست داشته باشم؟

وایییییییی چرا به فکر خودم نرسید؟ باشه قول میدم. قول میدم اینقده دوست داشته باشم که هرگز فراموشت نکنم. اگر اینو همون اول میگفتی دیگه اینهمه از جیب طبیعت و آسمون خرج نمی کردم. راستی ساده گفتن چقدر راحت به دل میشینه. مگه نه؟