
دلم برای باغهای خزان زده می سوزد
دلم برای پرنده های اسیر
در قفس های خودخواهی انسانها
می سوزد
دلم برای دلتنگی های گل سرخِ
در آغاز فصل پژمردگی
می سوزد
چگونه میتوان تصور کرد
آسمانِ بی پرنده
و باغهای تهی از گل سرخ را؟؟
من سرانجام روزی
زمین را با بهار
بهار را با باغ
باغ را با گل سرخ
پرنده را با آسمان
و انسان را با صداقت آشتی خواهم داد
24 sep. 06
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر